Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Γραφιάς

Οι ώρες μ' εχλώμιαναν, γυρτός που βρέθηκε ξανά
στο αχάριστο τραπέζι.

(Απ' τ' ανοιχτό παράθυρο στον τοίχο αντικρινά
ο ήλιος γλιστράει και παίζει.)

Διπλώνοντας το στήθος μου, γυρεύω αναπνοή
στη σκόνη των χαρτιών μου.

(Σφύζει γλυκά και ακούγεται χιλιόφωνα η ζωή
στα ελεύθερα του δρόμου.)

Απόκαμα, θολώσανε τα μάτια μου και ο νους,
όμως ακόμη γράφω.
(Στο βάζο ξέρω δίπλα μου δυο κρίνους φωτεινούς.
Σα να 'χουν βγει σε τάφο.)

(1921)

το διαβαζω και το ξαναδιαβαζω
ακομη δεν καταλαβα αν κι αυτος ο γραφιας
ηθελε να γινει σκηνοθετης.

3 σχόλια:

  1. καλη ερωτηση...
    αυτος μαλλον δεν ηθελε να γινει σκηνοθετης, μαλλον δεν ηθελε να γινει τιποτα ποτε και πουθενα, ισως ενα περιστροφο που λειτουργει κανονικα να του εφτανε(ναι, μιλαμε για τον Καρυωτακη).

    Απλα προσπαθω να καταλαβω, λογικα οι επιθυμιες μου και το τι θελω να δω, δεν θα με βοηθησουν και πολυ σ'αυτο, ετσι δεν ειναι?

    Αν ηθελε κι αυτος ο γραφιας να γινει σκηνοθετης οπως και η υποφαινομενη, μηπως να ανησυχω για το μελλον μου στον κοσμο των ζωντανων?:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή